De sleutel tot de kern

De sleutel tot de kern, tot jouw kern. Het leek alsof je deze kwijt was toen je mijn tempel binnenstapte. Je heb al je halve leven niet bij je gevoel gekund. Alsof je iets kwijt was.
Je hebt een succesvol leven, ontzettend veel bereikt, maar veelal vanuit het hoofd. Absoluut een waardevol leven, maar er ontbrak iets.

Toen was daar iets wat het vanuit buiten openbrak. Iets van buitenaf wat jouw weer leerde voelen. Datgene zorgde voor verwarring. Je had nog nooit zoveel gevoeld. Voordat je bij de kern van geluk kon komen moest er eerst nog wat geheeld worden. Later in de sessie zouden we erachter komen dat er een disconnectie was ontstaan.

Disconnectie van je ziel.

We besloten samen een afsluitingsritueel te doen. Je had in je tienerjaren een heftige gebeurtenis meegemaakt en die had veel invloed gehad. We merkte aan alles dat je lijf klaar was om het af te sluiten. Dit was de perfect tempelsessie.

Het vertrouwen en de veiligheid ervaarde je al en ik merkte dat je lichaam zich snel kon overgeven. De intentie was gezet en met wiegen in doeken brachten we je lijf tot totale ontspanning, totale veiligheid.

Ik wikkelde je in de doeken, de stevige basis en het inbakenen gaven je lichaam en ziel vertrouwen. Het helingswerk kon beginnen. Jij hoeft niet veel te doen. Jouw lijf wist precies wat zij mocht loslaten. De muziek en mijn helende handen deden de rest.

Terwijl jij daar lag kreeg ik beelden te zien. Ik kon precies zien wat je was overkomen. In beeld, tijd, in slowmotion. Op het moment van de grootste pijn verliet jouw ziel je lichaam. Het schrok, kon de pijn niet aan en er vond een disconnectie plaats uit zelfbescherming. Dat was zo gebleven. Je ziel is daarna nooit meer helemaal in je lijf geland. Dan ga je in je hoofd zitten.

Ik kreeg toestemming van je ziel en lijf om in dat moment te werken. Je ziel terug te brengen naar je lijf. Ik stelde de ziel gerust. De pijn die hij had gevoeld was echt, maar de ziel mocht ook ervaren dat die heftige pijn een kortmoment is. Dat als de ziel in connectie met lijf blijf dit beter te handelen is.

De ziel kwam terug naar het lijf, kon landen en volledig aanwezig zijn. Ik checkte of het ook zou blijven. De verbinding tussen ziel en lijf was weer stevig verankerd. Waardoor het voelen ook weer diepgang kon krijgen.
De ziel leerde in dat moment ook dat alle gevoelens er mogen zijn. Pijn en vreugde het brengt ons allebei iets.

Bij het losmaken van de doeken gleden de laatste restjes weg. Je voelde je ontspannen, maar ook gek nieuw (wel positief). Tja je ziel terug in je lijf dat geeft een heel ander gevoel inderdaad.

Gelukkig in jezelf opnieuw ontdekken.

De omschrijving toen ik je later sprak was mooi. De gebeurtenis was een onderdeel van je leven, maar de emoties (boosheid) waren niet meer aanwezig.
Paar maanden later kun jezelf omschrijven als gelukkig en ben je vooral jezelf opnieuw aan het ontdekken.

Je omschreef het ook zo mooi. “Mensen moeten nu langer wachten op een antwoord op een vraag, want ik tune eerst in op mijn gevoel”.

Dat is waar het om draait, voelen.